ایل بختیاری به دو شاخه بزرگ هفت لنگ وچهار لنگ تقسیم می‌شود. هرچند که این دو شاخه ایل بختیاری از نظر فرهنگی تفاوت چندان زیادی ندارند.اما جدایی محل سکونت ومسیر کوچ باعث ایجاد تفاوت نه چندان زیادی در گویش ولهجه این دو شده‌است.

هفت لنگ‌ها بیشتر در چهار محال بختیاری وشمال خوزستان زندگی می‌کنند.که جمعیت انها نسبت به چهار لنگها که در لرستان، شمال خوزستان وجنوبغرب اصفهان هستندبیشتر است.

چهارلنگ هاییلاق درجنوبغرب اصفهان(شهرستانهای فریدن، فریدونشهروچادگان)ویانواحی شرقی لرستان( الیگودرز ) سپری می‌کنند.با شروع دوره سرما در این منطقه به شمال خوزستان برای سپری کردن زمستان کوچ می‌کنند، البته امروزه بیشترعشایربختیاری درمناطق بختیاری نشین ساکن شده اند.

طایفه چهار لنگ به چهار شاخه بزرگ تقسیم می‌شود.که عبارتند از محمود صالح- موگویی-مهیوند وذلکی طایفه مهیوند چهارلنگ خود به دستهای بزرگی تقسیم می‌شود که مهمترین انها عبارتند از:حاجیوند-عبدالوند-فولادوند-سالاروند-هیودی طایفه حاجیوند بزرگترین این طوایف است که تاریخی داشته‌است لبریز از شجاعت ودلاوری . طایفه حاجیوند خود به تیره‌های متعددی تقسیم می‌شوند که عبارتند از :قاسمعلی-قالبی-هیل هیل-رشیدی والیاسی سردسیر یا ییلاق طایفه حاجیوند دامنه کوههای اشترانکوه‌است. از جمله طوایف فولادوند میتوان به ایل هیودی - سالاروند- گراوند- خانه جمال و خانه قائد مستوان اشاره نمود منطقه یللاقی ایل هیودی در چقاگرگ وخلیل آباد است ودارای تیره های:ملا-علیدادی-شاه حسن-جمشیدوند-پارسی-جودکی-پاپی است.ازبزرگان این ایل می توان آامیرقلی جعفری(ملایی)-آنریمان گلابی(علیدادی)وآراعلی خسروملا(ملایی)و......رانام برد.

یکی دیگر از طوایف مهم بختیاری طائفه کائد یا قائد می‌باشد.که درمنطقه گتوند استان خوزستان ساکن بوده‌اند که به دلائل مختلف از این منطقه کوچ نموده وبه استانهای لرستان، اصفهان و سیستان و بلوچستان مهاجرت نموده‌اند.که عده‌ای از آنها هم اکنون با نام خانوادگی مختلف از جمله تقوی سالاروند حیدری محمدی بهزادی وسلیمانی درروستاهای اطراف شهرستان دورودروستای تی دره اسپر وسراوند درنزدیکی دریاچه گهر ساکن هستند .از بزرگان این طایفه می‌توان کاهادی، کابندعلی، کاشمسعلی وکایکشنبه وکاصفر رانام برد.محل زندگی سردسیری این طایفه روستاهای فوق الذکر ومحل زندگی گرمسیری آنها پرویزکوه وآب بید وگلمبه می‌باشد .ازخصوصیات بارز این طایفه آزادگی شجاعت ودلاوری می‌باشد.

واژهٔ قائد به دلیل گویش خاص بختیاری‌ها به کاهد یا کاد تغییر شکل داده‌است و اسامی چون کاد منوچهر یا کاد احمد از خانوادهٔ بزرگ بنیادی به قائد یا کاد بنیاد از طایفهٔ کاهد منسوب هستند. بخشی از خانوادهٔ بزرگ کاهدها خود را با پسوند شهریسوند می‌شناسند که به استناد آقای فرزاد بنیادی شهریسوند، به معنی نامی که شاه روی آن گذاشت -شه ریس وند است. قسمتی از این طایفه که خود را قائد شهریسوند می‌نامند، لقب خانوادگی قائد را از سوی امام رضا به خود منسوب می‌داند که به این دسته از قائدها «شاه خراسونی» گفته می‌شود